Zaburzenia rozwoju mięśniowo-szkieletowego mogą opóźniać rozwój ruchowy dziecka i powodować wady postawy. Regularna terapia dziecka z wadą postawy ogranicza nieprawidłowe kompensacje w narządzie ruchu dziecka. Umożliwia również poprawę aktywności ruchowej dziecka oraz wpływa na polepszenie jakości jego życia. Standartem powinna być wizyta u fizjoterapeuty z dzieckiem w okresie przedoperacyjnym i pooperacyjnym.

        Rodzice powinni obserwować swoje dzieci podczas zabawy, jedzenia, kąpieli i innych codziennych czynności. Jeśli zauważą jakiekolwiek nieprawidłowości w budowie lub funkcjonowaniu ciała dziecka, powinni udać się do specjalisty na konsultacje. Nie warto zwlekać. Gdy dysfunkcja rozwinie się, wówczas jej korekcja może okazać się niemożliwa, a rodzicom pozostanie gorycz i bezsilność.

       Warto udać się z dzieckiem na konsultacje do specjalisty gdy zauważymy, że:

- dziecko „garbi się”;

- łopatki lub miednica dziecka ustawione są niesymetrycznie;

- żebra dziecka ustawione są niesymetrycznie w staniu lub w skłonie;

- kręgosłup dziecka ustawiony jest nieprawidłowo.

       Ponadto należy zwracać większą uwagę na dzieci, u których występują nieprawidłowości w okresie wczesnego rozwoju tj.:

- dysplazja stawu biodrowego lub inne nieprawidłowości funkcjonowania tego stawu;

- gdy dziecko nie może zmienić pozycji z leżenia na plecach do leżenia na brzuchu;

- gdy dziecko nie przechodzi w swoim rozwoju przez fazę raczkowania.

 W przypadku tych dzieci prawdopodobieństwo powstania wad postawy w późniejszym okresie rozwoju jest większe, dlatego powinny one być regularnie badane w celu oceny postawy ciała i prawidłowości funkcjonowania narządu ruchu.

     Rodzice powinni również zwracać szczególną uwagę na swoje dzieci w okresach ich intensywnego wzrostu.

    Warto wiedzieć, że wszelkie urazy, złamania i zabiegi operacyjne przebyte przez dziecko w wieku przedszkolnym mogą powodować zmiany napięcia tkanek miękkich i wtórnie powodować wady postawy ciała w wieku szkolnym.

    Celem prowadzonej terapii jest zapobieganie nieprawidłowym napięciom tkanek miękkich, narastającym ograniczeniom ruchomości kręgosłupa i kończyn, powstawaniu zaburzeń funkcji układu oddechowego. Ważna jest również stymulacja prawidłowego rozwoju oparta na umiejętności przewidywania zaburzeń ruchowych w życiu dziecka.

     W leczeniu wad postawy u dzieci i młodzieży wielką rolę odgrywa edukacja i autoterapia pacjenta.